Romance and Urban Fantasy Lit

  • Kelley Armstrong, J.R.Ward, Charlaine Harris, L.J. Smith, Kresley Cole, Gena Showalter

What is this place?

Έχω αλλάξει πολλές γνώμες για αυτό το χώρο και όχι άδικα. Η συγγραφή είναι δύσκολη και επίπονη δουλειά, απαιτεί πολύ γράψε-σβήσε…Η ιστορία που ξεκίνησα πριν κάποιους μήνες παίρνει λοιπόν καινούργια μορφή, επιδιώκει να γίνει καλύτερη –αλλά όχι τέλεια- οπότε τα σχόλια σας δεν θα είναι μόνο χρήσιμα, αλλά και απαραίτητα.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Κεφάλαιο 8ο Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ


Η Στεφανία κοιτούσε νευρικά την είσοδο του κτιρίου που στέγαζε τα γραφεία της Οργάνωσης. Είχε αργήσει για το προκαθορισμένο της ραντεβού, αλλά όχι  γιατί δεν είχε φτάσει στην ώρα της. Στεκόταν έξω από το κτίριο, με το πλαστικό κυπελάκι του  καφέ να αχνίζει στο χέρι της, ανήμπορη να δρασκελίσει το κατώφλι του. Το κεφάλι της πονούσε, λες και χθες βράδυ κατανάλωσε μόνη της ένα μπουκάλι αλκοόλ μονορούφι. Το δε μυαλό της ήταν γεμάτο με αντικρουόμενα  συναισθήματα. Ήξερε πως αν έμπαινε στο κτίριο σήμαινε πως θα μάθαινε την αλήθεια για το παρελθόν της, όμως δεν ήταν διόλου σίγουρη ότι ήθελε να το κάνει. Είναι εύκολο να χτίζει κανείς μες το μυαλό του μια εικόνα για τους απόντες γονείς του, είναι σχεδόν αναπόφευκτο ενδόμυχα να τους δαιμονοποιεί και να τους κατηγορεί για τις κακές επιλογές τους, μα είναι άλλο πράγμα τα σενάρια που πλέκεις στο μυαλό σου να επιβεβαιώνονται και επίσημα. Τι θα γινόταν αν άκουγε ότι ο πατέρας της απλά ντρεπόταν γι' αυτήν; Θα άντεχε κι άλλη απόρριψη;
Με τα μάτια καρφωμένα στην είσοδο του κτιρίου, έφερε αργά το κυπελάκι του καφέ στα χείλη της και κατάπιε το περιεχόμενο του σε μια γουλιά. Το ρόφημα στάθηκε στο λαιμό της, τσουρούφλισε τα σωθικά της και έκανε τα μάτια της να ανοίξουν διάπλατα. Τέρμα τα ψέματα σιγομουρμούρισε και τσαλάκωσε με μια κίνηση το πλαστικό ποτηράκι μέσα στη χούφτα της. Είχε αρχίσει να αγανακτεί με τον ίδιο της τον εαυτό, με τη δειλία της, την άρνηση της να βάλει όλα τα δεδομένα στη σειρά και να δει κατάματα την αλήθεια τους. Πήρε μια βαθειά ανάσα, έκλεισε τα μάτια της και συγκεντρώθηκε σε μια προσπάθεια να μαντέψει αυτά που πιθανώς θα άκουγε σήμερα. Πίστευε ακράδαντα πως με τη βοήθεια της λογικής, ίσως να προετοίμαζε καλύτερα τον εαυτό της και για τα καλά και για τα άσχημα.
Ο Κάϊλ Γούντ της είπε χθες πως ο πατέρας της ήταν σημαντικό πρόσωπο στο κύκλο του. Απ' όσο γνώριζε η ίδια όμως, η μητέρα της ήταν μια απλή σερβιτόρα. Πώς βρέθηκαν αυτοί οι δύο; Είναι αλήθεια δυνατό ένας τόσο σημαντικός άντρας να ήθελε πραγματικά να μείνει μαζί της;
    Η Στεφανία, σε αυτή την σκέψη, άνοιξε τα μάτια της και χαμογέλασε ειρωνικά. Μπορεί να μην θεωρούσε τον εαυτό της ιδιαίτερα ευφυή, μα ήξερε καλά πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω της. Δεν πίστευε στα αστικά παραμύθια με τους πρίγκιπες και τα άσπρα τους άλογα. Ίσως επειδή στη σύντομη ζωή της δεν γνώρισε ποτέ της κανέναν άντρα που να είχε τέτοια χαρακτηριστικά. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αυτό πίστευε η Στεφανία. Η αγάπη μεταξύ των ανδρών και των γυναικών δεν είναι ποτέ ανιδιοτελής. Παρά την -κατά γενική ομολογία- κακή φήμη των γυναικών σε αυτό τον τομέα, η ίδια είχε δει πολλές ιδιοτελείς συμπεριφορές από τους άντρες γύρω της καθώς μεγάλωνε.
Στα είκοσι τρία της χρόνια είχε γνωρίσει αρκετούς ανάδοχους πατεράδες, οι οποίοι κορόιδευαν ή εκμεταλλεύονταν τις συζύγους τους για να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα το είχαν κάνει τρόπο ζωής, υποχρεώνοντας τη σύζυγο τους να δουλεύει σε δύο και τρεις δουλειές για να συντηρήσει την οικογένεια. Και όλα αυτά στο όνομα της αγάπης, όσο σαθρή και πλαστή και αν ήταν αυτή. Οι πιο ευκατάστατοι είχαν άλλη νοοτροπία. Τα λεφτά τους έκλειναν το στόμα και φρέναραν τα παράπονα των συζύγων τους, ώστε οι ίδιοι να μπορούν να ζουν τη ζωή που ήθελαν, δίχως να χρειάζεται να λογοδοτούν γι’ αυτή. Τα πάντα μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι ανταλλαγή και κάθε ανταλλαγή έχει πάντα κάποιον κερδισμένο και κάποιον χαμένο. Ναι, αυτό πίστευε η Στεφανία και γι' αυτό απέφευγε τους άντρες όλη της τη ζωή. Μέχρι και χθες το βραδύ.
Η εικόνα του Άρβιν ήρθε ακάλεστη και θρονιάστηκε στο ήδη μπερδεμένο της μυαλό. Τα μάγουλα της κοκκίνισαν. Όταν την βρήκε το ξημέρωμα στο κρεβάτι της, δεν θυμόταν πως είχε βρεθεί εκεί, ήταν σίγουρη όμως πως θυμόταν κάθε εικόνα, κάθε συναίσθημα από τη νύχτα που μόλις είχε φύγει. Ήταν πολλά τα ερωτήματα που στριφογύριζαν μέσα στο μυαλό της για τη ξαφνική παρουσία αυτού του άντρα τις τελευταίες είκοσι τέσσερις ώρες στη ζωή της, αλλά τα επισκίαζε όλα η έλξη και η ασυνήθιστη οικειότητα που αισθάνονταν κάθε φορά που τον συναντούσε. Μια οικειότητα που όμοια δεν είχε αισθανθεί στη ζωή της, σαν κάτι άυλο και ακαθόριστο να τους τραβά και να τους ενώνει, όπως τους αντίθετους πόλους ενός μαγνήτη.
Και όντως ήταν αντίθετοι, η Στεφανία δεν είχε καμιά αμφιβολία στο μυαλό της, ως προς αυτό τουλάχιστον. Η ίδια είχε για όπλο της πάντα τη λογική, την καχυποψία και την κατά μέτωπο επίθεση, ενώ ο άντρας του μετρό έδειχνε να αποφεύγει επιμελώς τις ερωτήσεις και τις συγκρούσεις, να αγαπά το σκοτάδι και να τρέφετε με το μυστήριο. Το βλέμμα της σκοτείνιασε, καθώς τα ερωτήματα που τόσο έντεχνα καταπίεζε στο πίσω μέρος του μυαλού της άρχισαν σιγά-σιγά να ανεβαίνουν στην επιφάνεια και να προκαλούν τη λογική της. Πως βρέθηκε ο Άρβιν στο πάρκο; Την παρακολουθούσε όλη μέρα; Τι ήθελε πραγματικά από εκείνη και το πιο σημαντικό απ’ όλα, πως βρέθηκε από το πάρκο, να κοιμάται ήρεμη στο κρεβάτι της;
Συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή πως είτε είχε κενά μνήμης, είτε, ότι πίστευε πως ένιωσε και έζησε χθες βράδυ, ήταν απλά ένα όνειρο. Το πρόβλημα ήταν ότι η Στεφανία σπανίως ονειρευόταν, άρα πρέπει να ήταν όλα αληθινά. Αυτό συμβαίνει ή απλά οι ορμόνες σου κυρίευσαν το μυαλό σου σκέφτηκε και έβρισε χαμηλόφωνα τον εαυτό της. Το τελευταίο πράγμα που έψαχνε, στην ήδη πολύπλοκη ζωή της, ήταν η παρουσία ενός άντρα που με τη συμπεριφορά του όχι μόνο την έβγαζε έξω από τα νερά της, αλλά της δημιουργούσε και κενά μνήμης. Αυτό που την ενοχλούσε όμως πιο πολύ απ’ όλα  ήταν ότι δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία για να κατανοήσει έναν τέτοιο χαρακτήρα και να διακρίνει έγκαιρα τις προθέσεις του απέναντι της. 
    Ο εφιάλτης του γυμνασίου είχε ξαφνικά ξαναγυρίσει στη ζωή της. Τότε που άκουγε με δέος και φόβο τις ιστορίες και τις περιγραφές των σεξουαλικών περιπτύξεων των συμμαθητριών της με τους εκάστοτε δεσμούς τους, δίχως να μπορεί να συνεισφέρει στην κουβέντα. Αρκετά χρόνια μετά και ακόμη η συνεισφορά της σε τέτοιες κουβέντες είναι αξιοθρήνητη, έως και ανύπαρκτη. Κάτω από άλλες συνθήκες ίσως να αισθανόταν μειονεκτικά με την άγνοια της. Θα μπορούσε να την έβλεπε ως βάρος στην πλάτη της, ως αναπηρία. Αντιθέτως, η Στεφανία είχε βρει το τρόπο να την αναγάγει σε πλεονέκτημα. Σε αντίθεση με τις εκάστοτε φίλες της, η ίδια αισθανόταν άτρωτη χάρη στην απειρία της. Για την ακρίβεια αισθανόταν λιγότερο ευάλωτη στο χλευασμό, τα πικρόχολα σχόλια και βλέμματα των αντρών. Αυτή της την πεποίθηση την έκανε τρόπο ζωής, αντικρούοντας για χρόνια -πότε με μαεστρία και πότε με απίστευτη σκληρότητα- την  προσοχή των αντρών. Επίπλαστη ισορροπία του τρόμου, έτσι την ονόμαζε και έπειτα γελούσε με τον εαυτό της.
Η Στεφανία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το πικρόχολο χαμόγελο που σχηματίστηκε στα χείλη της, όχι μόνο γιατί γνώριζε το πόσο ευάλωτη αισθάνθηκε χθες βράδυ, αλλά κυρίως επειδή δεν θα την πείραζε καθόλου να αισθανθεί ξανά και ξανά έτσι. Έχοντας πλέον έντονη την αίσθηση ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει μέσα της, άνοιξε αποφασιστικά την κεντρική είσοδο των γραφείων και προχώρησε στο εσωτερικό του ειδυλλιακού λόμπυ.

3 σχόλια:

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

Αγαπητή μου φίλη (δεν ξέρω γιατί αλλά ήδη σε νιώθω φίλη) μόλις τώρα κατάφερα να βρω το χρόνο να διαβάσω ότι έγραψες από το μυθιστόρημά σου ως τώρα και τα 8 κεφάλαια.
Τα fantasy romances είναι από τα αγαπημένα μου. Και μπορώ να πω ότι το δικό σου μου αρέσει! Μου αρέσει γιατί έχει ενδιαφέρον και ένα τρόπο γραφής που είναι ταυτόχρονας απλός και σου τραβά την προσοχή.
Επειδή πάντα ανησυχώ μην κάνω τα πράγματα πολυσύνθετα, ειδικά όταν γράφω, με ενθουσιάζει η απλή γραφή. Ακόμα και οι λέξεις που χρησιμοποιείς στις περιγραφές παρατήρησα ότι τις περισσότερες φορές είναι πολύ εύστοχες.
Το μυθιστόρημα σου φαίνεται να έχει μυστήριο και πλοκή και ελπίζω να έχεις ήδη διαμορφώσει (ακόμη και στο μυαλό σου) το πλάνο που θα ακολουθήσεις. Αν μη τι άλλο να το τελειώσεις και να έχει ζουμί η υπόθεση ;)
Καλά υπάρχουν και μερικά λάθη ορθογραφικά ή συντακτικά αλλά δεν είναι πολλά και διορθώνονται εύκολα ακόμα και με ένα beta-reading. Μπορείς να το δώσεις και σε άλλον να το κάνεις, ή ακόμη να ανταλλάξουμε χεχε! :)
Το μόνο που θα έλεγα να προσέχεις είναι ότι το τελευταίο κεφάλαιο μου άφησε μια αίσθηση ότι θέλω να μάθω πια τι γίνεται και να αφήσω άλλο τις σκέψεις των πρωταγωνιστών και πότε θα πάμε στις αποκαλύψεις. Δηλαδή ενώ στην αρχή η εμβάθυνση στις σκέψεις τους σε έφερνε πιο κοντά τους, τώρα αντίθετα υπάρχει περισσότερο μια ανυπομονησία για τη "δράση επιτέλους". Δηλαδή ίσως αυτό θα έπρεπε να προσέχεις - μια ισορροπία μεταξύ περιγραφής και δράσης (καλά μη νομίζεις κι εγώ ξεφεύγω!)
Φιλιά και καλό βράδυ να έχεις και εύχομαι να διαβάσουμε το μυθιστόρημά σου ολοκληρωμένο!

anidifranco είπε...

Morgana σ’ ευχαριστώ τόσο για το σχόλιο σου και πάνω απ’ όλα για την υπομονή σου να διαβάσεις και τα 8 κεφάλαια μονοκοπανιά! Τα σχόλια σου είναι πολύ, πολύ χρήσιμα. Βασικά να σου πω ότι πήρα τα ακριβώς αντίθετα σχόλια από άλλους, δηλαδή ότι αποκαλύπτω πολλά, πολύ σύντομα και χαλάω το σασπένς της ιστορίας. Άλλαξα αρκετά κομμάτια της, διότι έλλειπαν πολλές πληροφορίες, και ίσως γι’ αυτό να σου φαίνεται ότι τραβάει λίγο σε μάκρος και πλοκή. Πάντως, να ξέρεις ότι τα μυστικά, όσα είναι αυτά, αποκαλύπτονται σιγά-σιγά στη ροή της ιστορίας, διότι έχουμε και ένα ζευγάρι στη μέση, πρέπει να τους δώσουμε λίγο χρόνο να γνωριστούν καλύτερα ;-) Είναι η πρώτη ιστορία που γράφω στη ζωή μου, οπότε θα βρεις και λάθη και ασάφειες και προβλήματα στη πλοκή. Ελπίζω να μην σε κουράσουν όμως και να παραμείνεις μέχρι το τέλος, η γνώμη σου μου είναι πολύτιμη. Σ’ ευχαριστώ ξανά : -)

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

Είναι αλήθεια πως το σασπένς πρέπει να το τραβάς λίγο λίγο ;) αλλά μπορείς να κάνεις και το εξής, να αποκαλύψεις μερικά και να κρατήσεις κι άλλα που θα αποκαλυφθούν στη συνέχεια, δηλαδή να αποκαλύφθονται σιγά σιγά όλο και περισσότερα μέχρι να πάμε στα βαθύτατα μυστικά ;) Κι εννοείται πως πρέπει να δώσουμε χρόνο στο ζευγάρι ;)
Όπως σου είπα τα λάθη που έχεις δεν είναι πολλά και μπορούν να ξεκαθαριστούν με μια διόρθωση.
Άμα θες και έχεις msn, μπορώ να σου στείλω και το μαιλ μου.
Φιλιά πολλά!